Molens

Kenmerkend voor de provincie Zuid-Holland is het grote aantal poldermolens, namelijk 139. Een goede tweede zijn de korenmolens, namelijk 79.

De overige molens zijn zaagmolens (4), snuif/ specerijmolens (2) en een amerikaanse windmotor. De molens zijn eigendom van stichtingen (149), overheid (55) en particulieren en bedrijven (25). 

De provincie erkent de molen als een provinciaal icoon. Daarom heeft de provincie reeds vele jaren geleden een speciale onderhoudsregeling voor molens ingesteld. De huidige zesjarige onderhoudsregeling betreft een subsidie van € 4.090,- per jaar bij complete molens.

Voor het stimuleren van het draaien van de molens heeft de provincie een regeling maal/draaipremie. Vanaf 2007 tot 2012 varieerde het gemiddelde aantal omwentelingen tussen de 180.000 en 205.000 per molen:

De Verordening Ruimte, waarin opgenomen artikel 2.3.5 “Bescherming molenbiotoop”, bevat regels ter bescherming van de omgeving en de windvang van de molen. De molenbiotoop is het gebied met een straal van 400 meter rond de molen, dat van essentieel belang is voor de vrije windvang en het zicht op de molen.

In dit gebied mogen geen gebouwen, bomen, struiken of andere obstakels worden geplaatst. Deze elementen beperken namelijk het rendement van de molen en de cultuurhistorische en landschappelijke waarde. In 2011 heeft de provincie de kwaliteit van de molenbiotoop geïnventariseerd; 58 molens bleken in goede staat, 93 molens matig, 49 redelijk en 29 slecht.

Voor de molenbiotoop maakt de provincie onderscheid tussen landelijk gebied en stedelijk gebied. In landelijk gebied geldt de rekenregel ‘1 op 100’ en voor stedelijk gebied de rekenregel ‘1 op 30’. In Zuid-Holland staan 106 molens in landelijk gebied, 41 molens in landelijk gebied met een overloop naar stedelijk gebied, 44 molens in stedelijk gebied en 38 in stedelijk gebied met een overloop naar landelijk gebied.