Erfgoedlijnen
Het bestuurlijke profiel van de provincie is die van ‘gebiedsregisseur’ van de fysieke economische ruimte. Erfgoed past daar uitzonderlijk goed bij.
Erfgoed:
- draagt bij aan de belevingskwaliteit van de ruimte
- verschaft ons en de plek waar wij wonen identiteit en
- vormt een economische drager voor recreatie en toerisme.
De provincie focust op het beleefbaar maken en benutten van zeven grote monumentale structuren, de zogenaamde ‘erfgoedlijnen'[2] (zie kaart). De erfgoedlijnen worden ‘buiten’ en ‘binnen’ (bij Groen bijvoorbeeld) goed herkend en maken er veel energie los, wat blijkt uit de grote hoeveelheid projecten en cofinanciering.
In toenemende mate is er een ‘belevingssamenleving’ met bijbehorende ‘belevingseconomie’. Ook met het provinciale erfgoedbeleid wordt een overstap gemaakt van enkel behouden en beschermen naar actief beleven en economisch benutten. ‘Erfgoed’ wordt echter nooit ‘erfgoud’ (uit menig MKBA blijkt dat erfgoed meer oplevert dan het kost) als niemand weet dat het er is, als het ontoegankelijk is en als er niets te beleven valt. Dat is de ambitieuze opgave waar de provincie voor staat. De provincie realiseert en financiert deze ambitie samen met alle andere belanghebbenden in grote netwerken.
