Veengronden
Opvallend zijn de grote paarse gebieden waar volgens de legenda een beperkt risico is door de aanwezige veenlagen. Deze gebieden zijn volgens de risicokaart niet beoordeeld maar aangeduid als ‘Beperkt door veenlagen’ omdat ze een mineraaldek van minder dan 40 cm bevatten. Deze veengronden worden geacht niet gevoelig te zijn voor verdichting. De ervaring leert echter dat graslanden op veengronden die onder natte omstandigheden worden gemaaid of beweid soms langdurig te kampen hebben met verdichting. De draagkracht van veen is in natte omstandigheden zeer laag en zeker oppervlakkig kan de veengrond dan sterk worden vertrapt en versmeerd, waardoor de structuur aan het oppervlak totaal wordt vernield en de infiltratiecapaciteit sterk afneemt. Ook kan diepe spoorvorming optreden, waarin het water lang kan blijven staan. Aan de andere kant ziet men dat veengrasland in landbouwkundig gebruik zich sterk kan herstellen, vooral als het gras na de winter weer sterk gaat groeien. Beworteling en uitdrogingskrimp verbeteren ook de structuur onder de oppervlakkige laag. Permanent grasland op veengronden in landbouwkundig gebruik heeft meestal een goede bodemstructuur en kent een goed herstelvermogen
De rode gebieden geven glastuinbouw aan en zijn niet beoordeeld.